در رشد سالیکورنیا افزایش سطح آب دریاها و شور شدن آب های زیرزمینی به دلیل تغییرات آب و هوایی جهانی بسیار تاثیرگذار می باشند.
بنابراین، یافتن جایگزین هایی برای رشد محصولات غذایی و سبزیجات مهم است. هالوفیت ها به طور طبیعی گیاهان متحمل به نمک تکامل یافته هستند که برای رشد در محیط هایی که رشد بسیاری از گیاهان زراعی گلیکوفیت را به طور قابل ملاحظه ای مهار می کنند سازگار هستند.
اعضای Salicornioideae به دلیل تحمل بالا به شوری، نامزدهای امیدوار کننده ای برای کشاورزی شور هستند.
هدف ما توسعه خطوط مشخص شده ژنتیکی سالیکورنیا و سارکوکورنیا برای اصلاح بیشتر و تعیین شرایط بهینه کشت بود.
برای به دست آوردن یک استخر ژنتیکی بزرگ و متنوع، بذور از کشورهای مختلف و شرایط اکولوژیکی جمع آوری شد. توالی رونویسی شده خارجی (ETS) 62 توالی سالیکورنیا و سارکوکورنیا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت:
داده‌های توالی ETS تمایز واضحی را بین دو جنس و بین گونه‌های مختلف سالیکورنیا نشان داد.
با این حال، در برخی موارد ETS به اندازه کافی متغیر برای حل گونه های مورفولوژیکی متمایز نبود.
برای تعیین شرایط بهینه کشت، آزمایش‌هایی روی جوانه‌زنی، استقرار نهال و رشد تا اندازه قابل برداشت با استفاده از توده‌های مختلف گونه‌های سالیکورنیا انجام شد.
آزمایش‌ها نشان داد که درصد جوانه‌زنی در شوری‌های کمتر و با دمای 20/10 درجه سانتی‌گراد (روز/شب) بیشترین بود.
گونه های سالیکورنیا زیست توده قابل برداشت بیشتری را در کشت هیدروپونیک نسبت به کشت شن و ماسه تولید کرد، اما غلظت مواد مغذی نیاز به بهینه سازی دارد زیرا گیاهان رشد یافته هیدروپونیک علائم تنش را نشان دادند.
Salicornia ramosissima زیست توده قابل برداشت بیشتری نسبت به Salicornia dolichostachya در آب دریای مصنوعی حاوی 257 میلی مولار NaCl تولید کرد. بر اساس آزمایش‌های اولیه روی سهولت کشت، افزایش بیوماس، مورفولوژی و طعم، S. dolichostachya با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرار گرفت و شوری بهینه برای استقرار نهال 100 میلی‌مولار بود.
برداشت S. dolichostachya دو بار در یک فصل رشد موفقیت آمیز بود، اما فاصله بین برداشت باید بهینه شود تا تولید زیست توده به حداکثر برسد.
